“Ik groeide op in een klein stadje buiten Arba Minch (Ethiopië). Toen ik 15 jaar was en met mijn vrienden buiten speelde, werd ik ineens verblind door de zon die in het water scheen. Ik was dusdanig van slag, dat ik niks meer zag en door mijn vrienden naar huis gebracht moest worden.  
 
Mijn ouders probeerden mijn ogen te redden door een houten stok met brandend spul naast mijn ogen te drukken. Dit veroorzaakte een enorme pijn en achteraf gaven de artsen aan dat dát er juist voor zorgde dat ik de rest van mijn leven niks meer zal zien. Ze konden niets meer doen om mijn ogen te redden.  

“Mijn ouders wilden mij thuis verstoppen” 

Mijn ouders wilden mij thuis verstoppen, omdat ik blind was geworden. En mijn vrienden wilden niet meer met mij spelen. En naar school kon ik niet meer, omdat er niemand was die mij weg wilde brengen. Ik belandde op straat, waar ik jarenlang heb gevochten om te overleven. Ik verkocht lootjes op straat.  

Mijn droom


Op den duur besloot ik dat ik meer wilde met mijn leven. Ik zette alles op alles om alsnog naar school te kunnen gaan. En met succes. Ik heb inmiddels mijn studie social work afgerond en werk nu als maatschappelijk werker. Ook ben ik directeur van een lokale organisatie die opkomt voor de rechten van mensen met een beperking. En vorig jaar deed ik mee met de verkiezingen, in de hoop de eerste lokale politicus met een beperking te worden. Het is mijn droom dat mensen met een beperking niet zo hoeven te lijden als ik eens deed. Daar zet ik me voor in.

“Wat zou ik mijn kinderen graag zien” 

Mijn blindheid zie ik als iets waar nu eenmaal niets aan te veranderen is. Maar nu ik vader ben en twee kinderen heb, vraag ik me weleens af hoe het zou zijn als ik kon zien. Mensen zeggen dat ze mooi zijn, mijn kinderen. Wat zou ik hen graag zien…” 

We ontmoetten Arega bij de lokale kliniek in Arba Minch, die we samen met onze lokale partner toegankelijk hebben gemaakt voor mensen met een handicap. Meer weten over dit project? Klik hier.