“Donderdagochtend, 8 uur. Buiten de blauwe poort van het Grarbet-ziekenhuis in Butajira, in centraal Ethiopië, staat een lange rij mensen. Een wat oudere vrouw heeft een wandelstok in haar ene hand, met haar andere arm haakt ze in bij een jongere man. Ze is een van de honderden mensen die zich elke ochtend bij het ziekenhuis melden. Van heinde en ver komen zieken aan gereisd omdat ze van vrienden of familieleden gehoord hebben over een plek, ergens in een stadje ver weg, waar oogproblemen worden verholpen. 

Een van de patiënten vandaag is de 9-jarige Mekyu Abdi, die twee maanden geleden met zere, jeukende ogen wakker werd. Overdag heeft hij niet heel veel last van de jeuk, vertelt Mekyu, dan gaat hij naar school en speelt hij met zijn vrienden. Maar ‘s avonds, als het donker wordt en er geen afleiding is, heeft de jongen erge pijn. Zijn vader maakte zich niet gelijk zorgen toen Mekyu last van zijn ogen kreeg; wel meer mensen in het dorp hebben oogproblemen en die verdwijnen meestal vanzelf. Ook Mekyu’s probleem leek na een tijdje even weg, maar kwam al snel weer terug. Vandaag is hij in het ziekenhuis met zijn vader, die zich nu toch wel zorgen maakt. Mekyu kan zijn linkeroog amper openhouden en ziet niet meer zo goed. Via een bekende hoorde zijn vader van het oogziekenhuis in Butajira. In de hoop dat zijn zoon geholpen kan worden, stapten de twee in een taxi. 

Het Grarbet-ziekenhuis werd meer dan twintig jaar geleden opgericht vanuit de wens om ook de allerarmsten goede zorg te geven. Samen met een ziekenhuis in Addis is het een van de weinige plekken in het land waar niet alleen oogproblemen verholpen worden maar waar ook mensen met bijvoorbeeld klompvoeten en protheses specialistische zorg krijgen. 

Als Mekyu bij de dokter op de stoel zit, blijkt al snel dat hij trachoom heeft. Een veelvoorkomende ziekte in Afrika die veroorzaakt wordt door het gebruik van vervuild water en slechte hygiëne. In een vroeg stadium is trachoom besmettelijk en kunnen familieleden en vrienden het dus gemakkelijk aan elkaar doorgeven. “Je ziet vaak dat hele families de ziekte krijgen,” legt de oogartst uit. “Dat is gevaarlijk, want als trachoom niet wordt behandeld kan het tot blindheid leiden.” Mekyu krijgt van de arts een zalf voorgeschreven, die hij zes weken lang, twee keer per dag in zijn ogen moet laten spuiten. Alleen op die manier kunnen de bacteriën gedood worden en is de kans dat hij geneest groot.” 

Help jij kinderen zoals Mekyu?

Dankzij donateurs zoals jou kunnen we Mekyu en 300 kinderen helpen. Jouw donatie zorgt ervoor dat zij de juiste medische zorg krijgen. Geef jij voor een behandeling van kinderen met een handicap?