Het oogziekenhuis in Butajira
Het ziekenhuis staat er al veertig jaar. “In die eerste tijd, deden we ongelooflijk veel werk in het veld,” vertelt Teshome Tulu, de manager van het ziekenhuis. “We gingen letterlijk van deur naar deur om mensen te screenen, onder andere op oogziektes als trachoom (een ontsteking van het bindvlies van het oog). De nood bleek hoog, we kregen steeds meer medewerkers en ons werkgebied breidde zich uit.”
Specialistische oogzorg
Het ziekenhuis behandelt voornamelijk oogpatiënten. Het uitvoeren van onderzoeken, behandelingen, het uitdelen van medicatie en uitvoeren van oogoperaties verandert elke dag levens. Daarnaast zijn ook mensen met andere beperkingen welkom in het ziekenhuis voor advies en behandelingen.
Jullie zagen ons staan
Veel jongeren, die als kind werden behandeld in het ziekenhuis, zijn inmiddels succesvol afgestudeerd aan de universiteit. Als zij medewerkers van het ziekenhuis spreken, wordt duidelijk wat de impact van de hulp is geweest: “Jullie zagen ons staan, kozen ons uit en veranderden ons leven. We werden genegeerd, maar nu hebben we kansen.”
“Ik zie hun mond openvallen en hoor hen in pure vreugde schreeuwen dat ze weer kunnen zien. Dat is fantastisch!“
Teshome Tulu
“Ik geniet van de reactie van mensen die uren, soms dagen, gereisd hebben om hier te komen en na een operatie weer kunnen zien,” vertelt Teshome. “Ik zie hun mond openvallen en hoor hen in pure vreugde schreeuwen dat ze weer kunnen zien. Dat is fantastisch! Mensen bieden ons van alles aan. Ze zeggen: ‘God bless you.’ Deze blijdschap motiveert ons als medewerkers.”
Vertrouwen in de toekomst
Teshome hoopt binnenkort met pensioen te gaan, maar hij heeft alle vertrouwen in de toekomst van het ziekenhuis. “In al die jaren dat het ziekenhuis bestaat, konden we een grote impact hebben. De veranderingen gaan soms langzaam, maar ze zijn er wel. Mensen kennen ons en weten dat ze hier behandeld kunnen worden. Er is veel meer kennis over ziektes en handicaps. We zien nog regelmatig een bepaalde angst voor behandelingen bij oudere mensen, maar ons patiënten aantal groeit nog steeds. We hebben veel te doen!”
