Nieuw beleid van de minister: Heeft Den Haag oog voor mensen met een handicap?
Vlak voor de zomer presenteerde minister Schreinemacher (Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking) haar nieuwe beleid. Hoeveel aandacht is er eigenlijk voor mensen met een beperking in de nieuwe plannen? Collega Lieke, die als SeeYou-lobbyist veel binnen de Haagse politiek te vinden is, vertelt…
Lieke, kun je jezelf eerst even voorstellen?
Ik ben Lieke Scheewe, ben 35 jaar en woon met mijn vriend en kat in een diverse wijk in Diemen. Ik werk al elf jaar bij SeeYou en tegenwoordig doe ik dat als lobbyist, met name richting de Haagse politiek.
Wat houdt jouw werk als lobbyist in?
Via verschillende netwerken waar SeeYou actief in is, doe ik mijn best om de stem van mensen met een beperking te vertegenwoordigen. Dat ik zelf in een rolstoel zit, en het verschil tussen uitsluiting en inclusie aan den lijve ondervind, helpt daarbij.
Je doet jouw lobbywerk onder andere voor DCDD. Kun je wat meer vertellen over DCDD?
DCDD staat voor Dutch Coalition on Disability and Development en is een van de netwerken waar SeeYou actief in is. In dit verband werkt SeeYou samen met een dertigtal gelijkgestemde individuen en organisaties, zoals Leprazending, Dorcas en het Lilianefonds. Samen zetten we inclusie van mensen met een beperking op de agenda van het internationale ontwikkelingsbeleid.
Over dat beleid gesproken. Een nieuwe minister betekent een nieuw beleid, toch?
Ja, het beleid wordt nu bepaald door minister Schreinemacher (minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking). Zij presenteerde vlak voor de zomer haar nieuwe beleid.
En, wat was jouw eerste reactie op het nieuwe beleid?
Het bevat goede elementen, maar is ook inconsistent. Dat brengt risico’s met zich mee voor de uitvoering; het kan nog alle kanten op.
Dat moet je even uitleggen.
In de afgelopen jaren hebben we met DCDD inclusie van mensen met een beperking op de kaart weten te zetten binnen ontwikkelingssamenwerking. Er zijn verschillende moties over aangenomen, het komt in verschillende beleidsstukken terug en er worden een aantal programma’s gefinancierd waarin inclusie wordt ondersteund. Het We Are Able! Programma, waar SeeYou onderdeel van is, is daar een mooi voorbeeld van. Het nieuwe beleid zet dit voort, dus daar zijn we blij mee.
Dat klinkt positief, maar je hebt het ook over risico’s. Waar maak jij je zorgen over?
In de meeste programma’s van het ministerie krijgt inclusie en toegankelijkheid nog geen aandacht. Uit onderzoek concluderen we dat slechts twee procent van het ontwikkelingsbudget wordt besteed aan programma’s waar mensen met een beperking aan mee kunnen doen. Dat betekent dus dat zij in de meeste gevallen de boot missen.
“In de meeste programma’s van het ministerie krijgt inclusie en toegankelijkheid nog geen aandacht.”
Ondanks die grote ongelijkheid worden mensen met een beperking slechts één keer – en pas ergens in het derde hoofdstuk op een vrij onlogische plek – genoemd in de nota. Het lijkt bijna een gedachte die achteraf is toegevoegd aan het stuk.
Waarom is dat te weinig?
Zolang inclusie geen integraal onderdeel is van beleid, zal er in de praktijk nog steeds te weinig van terecht komen.
Wat moet er nu gebeuren om inclusie wel praktijk te laten worden?
Om de belofte van inclusie waar te maken, zal het ene zinnetje dat hierover in de nota staat uitgewerkt moeten worden in een breder plan. Er moet menskracht en middelen worden geïnvesteerd om te zorgen dat er binnen alle ontwikkelingsprogramma’s rekening wordt gehouden met inclusie en toegankelijkheid. Als de minister dit onvoldoende oppakt hoop ik dat de Tweede Kamer haar continue zal blijven herinneren aan de noodzaak van gelijke kansen voor mensen met een beperking. Net zoals wij dat zullen blijven doen. Maar ik hoop vooral dat de minister inziet dat inclusief beleid ook effectief en duurzaam beleid is. Een win-win voor iedereen.
“Inclusief beleid is ook effectief en duurzaam. Een win-win voor iedereen.”
Wil je meer weten over het werk van DCDD? Kijk dan op www.dcdd.nl.