Blind worden is een sociaal probleem: ’Ik word er depressief van.’
Hoewel haar kleinzoon regelmatig klusjes voor haar doet, leeft Shege erg geïsoleerd. Ze woont in een eenkamer hutje. Vroeger kookte ze haar eigen maaltijden op een vuurtje in de hut, maar de rook zorgt voor extra pijn aan haar ogen, waardoor het koken niet langer lukt. Shege verhuurt een klein stukje land en ze ontvangt maandelijks wat geld van de lokale overheid. Op die manier weet ze te overleven.
‘Het is een heftige tijd,’ vertelt Shege. ‘ Ik ben boos en voel me verdrietig. Het is moeilijk om afhankelijk van anderen te zijn. Wie moet mijn water halen, wie wast mijn kleren, wie kookt mijn maaltijden? Maar dat niet alleen: blind worden is een sociaal probleem voor me. Ik mis het om naar de kerk of naar de markt te gaan. En als er iemand sterft, kan ik niet eens gaan condoleren. Ik word er depressief van.’
Hulp op 120 kilometer afstand
Als Shege van haar kleinzoon hoort over een kliniek in Butajira, besluit ze de lange reis van 120 kilometer te maken. Ze hoopt dat ze daar, na een moeilijk jaar van thuis zitten, geholpen kan worden.
‘Ik hoorde dat mensen hier beter worden en hoop dat ik ook weer kan zien, dat het donker uit mijn leven verdwijnt en dat ik mijn zicht terugkrijg!’
Tijdens het consult met de arts blijkt dat Shege staar heeft. Voor haar rechteroog is een operatie nog te vroeg. De situatie in haar linkeroog is ernstig en moet direct behandeld worden. Shege hoopt binnenkort terug te komen voor een operatie!
Actie: samen geven we 400 parels het zicht terug
Samen kunnen we 400 parels van Ethiopië helpen en kunnen we voorkomen dat ze blind worden.
Doe je mee met onze crowdfundactie?
